Dag 7
Dag 7
Vanmorgen om 7:00 uur op want we willen om 8:00 uur ontbijten.
Na het ontbijt rijden we richting de uitgang van het Krugerpark.
We hopen onderweg nog wat wild te spotten voor we daar zijn.
Maar helaas dat is ons deze keer niet gegund, behalve een verdwaalde Impala hier en daar. Die we inmiddels Knert noemen want daar zijn er zo onnoemelijk veel van dat het bij de konijnen af is.
Wij vinden Knert een betere naam dat is nl een kruising tussen een konijn en een hert :-)
Weer op de openbare weg aanbeland rijden we vlot over een drukke hoofdweg richting de grens mer Swaziland. Want dat land is vandaag ons doel.
Met in het bijzonder Mlilwane Wildlife Sanctuary
Als we op een gegeven moment de zgn alligator bridge overgaan, stoppen we op de brug en zien daar onder in de rivier en op de oevers verschillende krokodillen liggen. Die hadden we nog niet gezien. Prachtige beesten.
De provinciale weg die we rijden is over grote afstand onder constructie, we denken al een aantal jaren, want het valt ons op dat we van alle wegwerkers er bijna niet een iets hebben zien doen. Ze liggen en zitten overal in de bermen met hun oranje veiligheidsvestjes. Kun je toch beter iets legergroens aantrekken val je veel minder op :-p .
Op een gegeven moment komen we aan de grens met Swaziland, na de nodige grensformaliteiten aan beide zijden van de grens en het betalen van 50 Rand (€3.00) wegenbelasting mogen we de grens over en het land in.
Misschien een idee voor onze naar mijn mening auto onvriendelijke regering om iedere buitenlander ook €50 (€50.00 :-) wegenbelasting te laten betalen bij binnenkomst van ons land.
Hebben we meteen een goede smoes om weer grenscontroles in te voeren, volgens mij een win win situatie. :-)
De slagboom aan de grens wordt overigens nog ouderwets met de hand omhoog geduwd.
We hadden hier verwacht een wat meer armoede uitstralend land aan te treffen, maar dat blijkt in het geheel niet te kloppen. Het is een verrassend modern overkomend land met goede infra en veel mooie huizen.
Wel valt op dat er uitsluitend zwarte mensen te zien zijn, dit in tegenstelling tot Zuid Afrika waar ook veel blanken wonen, we worden dan ook regelmatig nagekeken als ze zien dat wij blank zijn. Zal het er eens met Silvana Simons over hebben of ze dit wel normaal vindt ? :-)
De natuur hier is ook prachtig met bergen van zo'n 1300 meter hoog, met veel productie bossen.
We bezoeken een glas fabriek waar commerciële glaskunst wordt gemaakt en verkocht.
Dus onze dames kunnen helemaal op de shopping tour.
Anneke breidt haar bestaande glaskunst verzameling uit met een prachtige glazen neushoorn.
Alie kan niet achter blijven en koopt er ook een en meteen maar een glazen nijlpaard erbij ook, maar dan beiden wel van een iets kleiner formaat. We zijn tenslotte maar klein behuisd. :-)
Door exact de route op de Garmin te volgen komen we toch ook nog door een iets minder briljante woonwijk. Hadden we liever niet gedaan, maar dat loopt gelukkig goed af.
Uiteindelijk komen we dan alweer via een onverharde weg aan in Mlilwane Wildlife Sanctuary
Dit park is opgericht door ene Ted Reilly
Jaren is er enorm gestroopt in Swaziland en de meeste dieren verdwenen zoals o.a. leeuwen, neushoorns, olifanten, buffels en vele andere diersoorten kwamen al helemaal niet meer voor in dit kleine koninkrijk. Door de enorme inzet van Ted Reilly en de hulp van zijn vriend Prins Bernard maar ook met de hulp van de koning van Swaziland zorgde Ted Reilly dat vele dieren weer terug kwamen in Swaziland.
In dit park zijn behalve krokodillen geen roofdieren, je kunt hier dan ook gerust wandelen en fietsen.
We krijgen 2 eenvoudige houten hutten toebedeeld voorzien van douche en toilet.
We nuttigen het diner in het bijbehorend restaurant samen met nog een buslading Nederlanders want dit plekje wordt ook veel gebruikt door o.a. Djoser reizen en o.a. Kras reizen.
Na het eten voert het restaurant personeel een (traditionele?) zang en dans voorstelling op voor de gasten. Net zo leuk als een oud Hollandse klompendans opgevoerd voor bv Japanners :-)
Overigens is het internet hier zwaar k.t , ik krijg mijn Ipad,Air2 en iPhone 6 met geen mogelijkheid aangelogd, dwz het scherm om de toegangscode van de provider in te voeren verschijnt niet..
Het rare is dat de Samsung tablet van Anneke en de iPhone 4S van Alie het wel doen.
Maar ja deze verhalen en foto's staan nu eenmaal op mijn apparaten.
De dame bij de receptie was van dit probleem al op de hoogte. Wie het weet mag het zeggen.
Dus lezen jullie ook dit verhaal weer veel later.
Groeten van ons maar weer.
vanmorgen ineens verbinding via een onbekend Wifi netwerk, helaas lukt het niet om de fotos te uploaden hiermee.
Dag 6
Dag 6
Vandaag verlaten we zoals gepland het Timbavati Game reservaat.
Het was geweldig om hier 2 dagen te zijn, midden in de bush ver van de bewoonde wereld, omringd door de wilde dieren.
Maar wel met de luxe die wij westerlingen zo gewend zijn, een ervaring om nooit te vergeten.
Zoals gisteren reeds vermeld zal ik het eerste stuk rijden over het onverhard met wederom de grote waterplas waarin we ons muurvast hadden gereden op de heenweg.
Tot onze grote verrassing staat Johan, een van de parkrangers om 7:00 uur klaar om vooruit te rijden. Volgens Berrie is dit omdat wij de eersten van die dag zijn die deze weg nemen en hij wil kijken of alles nog veilig is. Ikzelf denk eigenlijk dat het is omdat hij twijfelt aan onze terreinvaardigheid met de Corolla en hij geen zin heeft weer opgeroepen te worden om ons uit de bagger te slepen.
Hoe dan ook het is best een prettig gevoel om begeleid te worden.
Als we eindelijk bij de modderpoel aankomen kijk ik goed welk spoor Johan met zijn grote 4x4 neemt, ik neem een aanloop in de 2e versnelling en we rijden en glibberen er deze keer zonder problemen doorheen.
Een gejuich klinkt op in de auto.
De dames vliegen mij huilend om de hals van blijdschap en ik moet ze gewoon van mij afslaan.
Uiteraard is deze laatste zin gebaseerd op het gezegde dat de wens de vader is van de gedachte :-)
Maar goed we zijn erdoor, Johan stopt ook direct met de begeleiding en we nemen hartelijk afscheid.
Als we na 1 uur weer op het asfalt zijn neemt Berrie het stuur weer over zodat ik mij volledig op het fotograferen en filmen kan richten.
De rit van vandaag is 250 km door het Krugerpark naar Berg en Dal en gaat alleen over de asfaltwegen we zijn wel een beetje klaar met het onverhard.
De weg is bezaaid met olifantenkeutels, we zien over de hele dag dan ook weer zeer veel verschillende wilde dieren. Nadeel van Kruger is wel dat als er ergens een dier is gespot er veel auto's kris kras over de weg staan zodat je er niet meer doorkan.
Op een gegeven moment is er een luipaard gezien de laatste van de big 5 die wij nog missen.
Er staan wel een stuk of 6 van die grote hoge Landrovers voor ons uitzicht waardoor we geen ene fluit zien laat staan een luipaard.
We rijden onverrichterzake maar door want het is nog een lange rit.
Uiteindelijk doen we maar liefst 10,5 uur over deze afstand, ook al omdat je maar 50 km/u mag.
Vlak voor aankomst zien we nog een tweetal neushoorns waarvan er een een gigantische hoorn heeft van wel bijna 1 meter lang.
We overnachten in Berg-en-Dal restcamp een soort bungalowpark, we hebben ieder onze eigen bungalow met airco, niet verkeerd want het was vandaag toch zo' n 29 C.
's Avonds heerlijk in het restaurant wezen eten en weer vroeg naar bed, helaas werkt het internet hier niet.
Morgen gaan we de grens over naar Swaziland..
Tot later
Dag 5
Dag 5
Vandaag om 5:00 uur worden we gewekt over 25 minuten is het lIcht genoeg geworden om zonder bewapende bewaker naar het bush restaurant te lopen.
We krijgen alleen koffie en een muffin want ontbijten doen we om 9:30 uur pas, want we gaan eerst weer een gamedrive maken.
We crossen weer door de bush en zien weer allerlei verschillende dieren ook zelfs een neushoorn met jong. Helaas heb ik hier geen foto van kunnen maken want op dat moment regent het net behoorlijk hard en wil mijn camera er niet aan wagen..
Gisteren was het bloedheet en veel zon, vandaag veel bewolking en af en toe regen helaas.
Het SAMI? hier is vermoedelijk een dependance van het KNMI want de weervoorspelling hier klopt ook geen kloot van.
Op een gegeven moment gaat Raymond onze spoorzoeker die voor op het spatbord zit lopend helemaal alleen en ongewapend op zoek naar de leeuwen omdat er een verse huid en stuk van een poot ligt van een buffel. Dus zouden de leeuwen in de buurt moeten zijn. Wij rijden gewoon verder, ik ga er vanuit dat we van Raymond straks ook alleen de huid en een been zullen terugvinden. Maar na een uurtje staat hij ons toch weer vrolijk op te wachten. Ongelooflijk, helaas heeft hij de leeuwen niet kunnen vinden en de leeuwen hem blijkbaar ook niet!
Als het weer droog is stoppen we weer ergens in de bush een redelijk open plek zodat de parkranger overzicht heeft op de omgeving en drinken een bak koffie.
Als we om 8:45 uur terug komen in het bushcamp gaan we douchen, droge kleren aantrekken en om 9:30 uur ontbijten want ondanks de regenponcho's ben ik behoorlijk nat geworden.
Zo nu hebben we de tijd voor ons zelf tot 15:00 uur dan gaan we lunchen.
Berrie heeft het plan om een wandeling in de omgeving te maken :-) , ik bedank hier hartelijk voor aangezien ik mijn skietgeweer niet bij me heb. In plaats hiervan doen we maar een middagdutje, het was tenslotte erg vroeg dag.
Om 16:00 uur gaan we weer een gamedrive maken....leuk.
We rijden opnieuw de bush door, het weer is helemaal opgeknapt, we zien weer veel verschillende dieren vooral ook weer olifanten met jongen die ons lijken uit te dagen erg leuk.
We willen nog graag 2 diersoorten zien, een luipaard en vooral Berrie zijn wens is om wilde honden te spotten.
Op een gegeven ziet Raymond zowaar een groep wilde honden liggen een groepje van 6 stuks en dat is heel bijzonder aangezien deze behoorlijk zeldzaam en dus ook bedreigd zijn.
Berrie en Anneke hebben deze ondanks hun vele Afrika reizen nog nooit in het wild gezien.
Onze parkranger roept direct de andere gamedrive groepen op die in onze omgeving rondrijden om te vertellen dat er wilde honden gespot zijn.
Als de groep honden zich begint te verplaatsen zetten wij de achtervolging in, de honden lopen gewoon over de autotrack, mogelijk gaan ze nl nog achter een prooi aan. Steeds lopen er 2 honden van de groep door het bos om naar prooi te speuren.
Dit alles duurt een hele tijd inmiddels zijn we met 2 auto's de honden doen net of wij niet bestaan ze werken tussen de bedrijven door zelfs nog even aan groepsuitbreiding :-)
Helaas vinden ze geen prooi.
Na enige tijd rijden we zelfs in colonne met 4 auto's achter de groep aan.
Dan houden wij het voor gezien
We keren om en gaan weer verder op zoek naar vooral de laatste van de big 5 die nog ontbreekt op ons lijstje, een luipaard.
Als we om 18:30 uur in het donker terugkeren in het kamp hebben we helaas geen luipaard kunnen ontdekken.
Kort hierna eten we weer met alle kamp gasten zo'n 15 stuks en de parkrangers buiten, erg gezellig en lekker.
Om 9:00 uur zoeken we de klamboe weer op.
We zouden morgenvroeg eigenlijk nog een gamedrive maken, maar aangezien we worden gewaarschuwd dat de rit door het Krugerpark naar onze volgende verblijfplaats Berg en Dal wel ruim 7:00 uur in beslag neemt en we daar voor 18:00 uur moeten zijn besluiten we om deze gamedrive te cancelen en om 7:00 uur te vertrekken zodat er ook nog tijd is om in het Krugerpark dingen te bekijken. En wie weet wat er gebeurt want we moeten weer de onverharde weg terug het park uit en dus weer door de waterpoel waarin we hebben vastgezeten. Berrie vindt dat ik maar moet rijden....ik kan de druk dan ook bijna niet aan :-)
Tot morgen of misschien over een paar dagen in het geval we weer vastlopen
Dag 4
Dag 4
Vandaag gaan we naar Timbavati Game reservaat, dit is een onderdeel van het Krugerpark.
De rit is ongeveer 150 km dus dat valt mee, onze eerste zgn gamedrive staat gepland voor 15:00 uur
Maar eerst gaan we langs een olifanten opvanghuis wat we langs de weg zijn tegengekomen.
Als we hier via alweer een zeer slechte onverharde weg aankomen om 9:30 uur blijkt de eerste rondleiding om 10:00 uur pas plaats te vinden en 1,5 uur te duren ondanks dat ze maar 2 olifanten hebben :-) dus houden we het voor gezien en gaan we verder.
Het is een route door dicht bevolkt gebied en omdat het zondag is zien we veel locals in opvallend nette kleren, vermoedelijk vanwege kerkbezoek.
Omdat wij geen nette kleding bij ons hebben slaan wij maar over deze en meteen de volgende keren.:-)
Als we dan eindelijk bij het park aankomen moeten we nog zeker 40 km in het park rijden om bij onze overnachtingsplaats Shindzela Tented Safari Camp te komen
De laatste 25 km over alweer een onverharde weg, onze hier voor totaal ongeschikte Corolla schraapt alweer regelmatig over de grond.
Wel zien we al diverse wilde dieren zoals Giraffen, antilopen en wrattenzwijnen.
Als we zo'n 12 km voor de aankomst zijn doemt er een behoorlijk grote en diepe plas op.
Berrie gaar hiervoor van het gas af en dat had ie beter niet kunnen doen, want als hij terugschakelt naar de 1e versnelling en in de plas weer gas geeft graaft ie de auto in tot aan de overbekende bodemplaat :-(
Achteruit maar dus.....helaas we zien de klonten met olifanten en leeuwenpoep door de lucht vliegen maar bewegen ho maar. Nog maar een keer vooruit dan maar. Gaat ook niet we graven ons steeds dieper in.
Shiiiitt Wat nu ? Want behalve dat uitstappen hier niet is aan te raden en zelfs verboden vanwege de vele bijtgrage dieren die hier schijnen te wonen, staan we ook rondom in het water.
We besluiten om van bestuurder te wisselen want die Hans die is toch zo handig !
Dat valt echter ook nog niet mee als je dat moet doen met iemand met een nog niet volledig genezen gebroken been.
Gelukkig zijn we beiden net slangenmensen en lukt dit vrij aardig.
Maar zoals verwacht en ondanks mijn veel besproken en door enkele zelfs geroemde :-) handigheid blijven we vastzitten als een huis. Nu hebben we dus een probleem.
Eerst de airco maar een standje hoger want het zweet breekt ons uit.
We besluiten naar ons overnachtingsadres te bellen voor hulp, eerst het nummer ff opzoeken.............gevonden pppppffffffff.
Berrie pakt zijn Samsung....... geen bereik.
Ik pak mijn Iphone6......... geen bereik.
Anneke haar telefoon....ligt in rugzak in de kofferbak kunnen we niet bij.
Alie haar Iphone 4s .....yes 1 streepje bereik.
Dus bellen, 3 x, steeds als ik het verhaal ben begonnen wordt de verbinding verbroken.
Dan krijgen we toch reactie via een SMSje, nogmaals de situatie uitgelegd en de belangrijkste woorden uit mijn leven getypt. WE NEED HELP, hulp wordt toegezegd.......wat een opluchting.
Na 15 minuten komt er een auto aan uit tegenovergestelde richting, blijkt echter niet de hulp te zijn.
Wel blokkeren wij de doorgang. Dus die ook maar wachten maar vraagt via een of andere zendinstallatie nog wel even na of de hulp inderdaad onderweg is.
Weer 5 minuten later is de hulp gearriveerd.
Inmiddels staat er ook een achter ons die er niet door kan
Deze man stapt uit en begint een gezellig praatje, en verteld ons dat het inderdaad een probleem is dat hier o.a. leeuwen zitten. Hij realiseert zich dan ineens dat hij zelf ook beter in de auto had kunnen blijven zitten en rent terug hahaha
Onze hulp trekt zijn schoenen uit en waadt naar ons toe, inmiddels had ik opgezocht waar het sleepoog zit. Onderin de kofferbak die vol ligt met onze koffers.
Dus hij haalt de kofferbak leeg en legt alle koffers bij ons op schoot in de auto, omdat hij ze anders in het water had moeten leggen, daarna is het snel geregeld, we rijden weer, al met al heeft het toch een uur geduurd.
AVONTUUR BESTAAT NOG.
Na nog een spannende 12 km komen we aan in ons luxe tentenkamp.
We krijgen onze tenten toebedeeld erg mooi en luxe (voor een tent)
We mogen in het donker niet alleen naar en van de tent lopen er gaat dan een bewaker met geweer mee want we zitten echt midden in de bush tussen de wilde dieren.
Tijdens de lunch staan er op 50 meter afstand al een stuk of 3 olifanten te drinken bij een waterpool, geweldig.
Om 16:00 uur gaan we dan eindelijk met een auto met gids en chauffeur op safari.
Wat een belevenis en wat een geluk op dag 1 we hebben vandaag al 4 stuks van de big 5 gezien. Olifanten, Buffels, Neushoorns en Leeuwen, zelfs met prooi die ze aan het eten waren, een jonge buffel. Alleen een luipaard hebben we nog niet gezien.
We staan op max 5 a 10 meter afstand, zeer indrukwekkend.
Volgens Berrie heeft hij dit nog nooit meegemaakt op 1 dag.
We crossen van hot naar her door het oerwoud prachtig , onderweg drinken we ook nog een biertje en wijntje vergezeld van chips en pinda's in het bos, dit alles duurt tot 18:30 uur en het al donker is.
De spoorzoeker voorop het spatbord schijnt met een zoeklicht het donkere dierenbos in of hij ergens ogen ziet oplichten. Bij mij is het licht er inmiddels aardig uit want ik zie geen f.ck.
Na deze prachtige ervaring dineren we met alle gasten heerlijk buiten bij het schamele licht van olielampen dit is het echte safari gevoel. Inclusief de vele insecten van soms olympische afmetingen.
Om 21:00 uur gaan we onze klamboe opzoeken want morgen om 5:00 worden we gewekt en gaan we 2x een gamedrive maken.
Misschien heb ik morgen weer een verhaal als we het overleven :-)
Was lekker kort ook deze keer.
Dag 3
Dag 3
Vanmorgen op tijd het bed uit, na een warme en regenachtige nacht.
Om 7:45 uur staat ons ontbijt klaar, was overigens prima.
Aankomende nacht verblijven we weer in deze lodge want vandaag gaan we de Panorama route rijden. Ongeveer 250 km.
Eerst gaan we nog wat boodschappen doen ondermeer een verloopstekker, want de 2 uit Nederland meegebrachte blijken niet overal te passen gek genoeg..
Ook gaan we tanken voor de eerste keer, lekker goedkoop hier, ongeveer €0,70 de liter.
Overigens is alles hier spotgoedkoop ongelooflijk gewoon, maar ze vragen hier daarentegen wel overal geld voor. Daarover later meer.
Als we de route beginnen komen we langs allerlei bezienswaardigheden vooral stroomversnellingen en watervallen, o.a de Mac Mac Falls, de Berlin Falls, erg mooi.
Ook gaan we naar Bourkes Luck Potholes een prachtige verzameling stroomversnellingen en watervallen die de rotsen hebben uitgesleten tot ronde gaten met daarin ronddraaiend water dit alles wordt gevormd door 2 rivieren die hier samen komen de Blyde en de Treur.
Op een bepaald moment van de route staat er een bord dat er wegwerkzaamheden zijn en daardoor is het asfalt verdwenen. Een 10 tal meters verder liggen er omgezaagde bomen over de weg waar we maar net tussendoor kunnen.
We rijden rustig verder van werklui of iets anders wat zou duiden op wegwerkzaamheden is echter niets te bekennen.
Als we ons na enige tijd afvragen of ze die bomen niet hadden bedoeld bij die wegwerkzaamheden en dat we gewoon op een zeer slechte onverharde weg rijden.
JA dus.....na 28 km over een zeer slechte weg waarbij onze Toyota regelmatig met de bodemplaat, uitlaat en wielophanging over de keien schraapt en door gigantische waterplassen moet, komen we eindelijk weer op een asfaltweg uit. Gelukkig heeft de auto geen zichtbare schade opgelopen.
Maar het was eigenlijk een verrassend mooie route waar we ook nog apen en de een of andere rundersoort midden op de weg tegenkwamen
Ook brengen we een bezoek aan het oude gouddelvers stadje Pelgrims Rest
Als we hier aankomen staat er een jongeman te wuiven dat we bij hem moeten parkeren.
Met de bedoeling natuurlijk dat hij op onze auto past en daar een kleinigheid voor krijgt.
Ok denken we geen probleem zo werkt het hier nu eenmaal.
Overal in het overigens leuke stadje wordt er gevraagd om geld, of om macadamias te kopen.
Als we na een uurtje terugkomen blijkt de jongeman onze auto ongevraagd te hebben gewassen en net nu we zo trots waren op onze witte auto die door de route inmiddels bijna rood was.
De auto zag er inmiddels nl uit alsof hij was ingezet bij het Afrika Korps van General Rommel :-)
Nu hadden we zo gedacht deze jongeman zo'n 10 Rand te betalen voor het onnodig bewaken van onze auto, dat is toch omgerekend zo'n €0,60 een gigantisch bedrag voor hem en voor ons natuurlijk.:-)
Maar hij presenteert ons een rekening van 160 Rand toch zo'n €10,00
Berrie weet het met humor en diplomatie toch terug te brengen tot 100 Rand we hadden er tenslotte niet om gevraagd
Goed gedaan Berrie........maar hoe zou het toch komen dat ik nog steeds het idee heb dat we zijn getild hahaha. €6,00 daarvoor eet je hier bv in een restaurant je buik vol.
Geweldig maar ook meelijwekkend om te zien hoe de arme zwarte bevolking hier zich in leven weet te houden. De mensen zijn al blij als je ze 1 Rand geeft €0,06 dus.
We vervolgen onze weg naar God's Window een plek waar je een gigantisch uitzicht schijnt te hebben. Helaas heeft God de gordijnen voor het raam dichtgedaan want er hangt een zeer dichte mist en verder dan 25 meter kun je niet kijken.
Het was een prachtige route en voor Alie en mij de eerste echte kennismaking met de prachtige natuur van Zuid Afrika.
Vandaag begonnen met het slikken van de malariatabletten want Morgenmiddag, overmorgen en dinsdag ochtend gaan we hopelijk echt de big 5 zien als het goed is.
Dan gaan we naar het Timbavati reservaat daar zullen we 4x een zgn Gamedrive maken in een open jeep met begeleiding van een gids, zelfs tot in het donker.
We overnachten dan in Shindzela Tented Safari Camp in luxe tenten.
Waarschijnlijk zal hier geen internet beschikbaar zijn, dus zal de volgende update niet eerder dan dinsdag plaatsvinden, moeten we daar wel internet hebben natuurljk.
Tot dan
Dag 2
Dag 2
11 maart 2016
Vandaag een verbindingsdag van ruim 300 km.
Na een ozo nodige nachtrust wordt ons een gigantisch ontbijtbuffet voorgeschoteld.
Van alle culinaire hoogstandjes heb ik mijzelf tegoed gedaan aan een paar sneetjes brood met kaas en een kaasomelet en nog een met jam. Daarna nog een bakje met vruchtenyoghurt en dat alles vergezeld van een paar bakken koffie was ik er klaar mee. Nee zo'n buffet is aan mij niet echt besteed. Je snapt ook werkelijk niet waar ik mijn geweldige postuur vandaan heb :-).
Rond 9:00 uur worden we met de hotelshuttle terug gebracht naar het vliegveld om daar een huurauto van Avis op te halen. We krijgen een splinternieuwe witte Toyota Corolla sedan mee, deze is verrassend ruim.
Ik zie de mijnheer die voor ons onze auto wil gaan ophalen aan voor de zoveelste figuur die tegen een kleine vergoeding de een of andere vage service wil verlenen. Want behalve het Zuid Afrikaans versta ik ook van veel zogenaamd Engels sprekende figuren de helft niet ben ik inmiddels achter.
Gelukkig begrijpt en verstaat Berrie alles. Zo zie je maar dat Berrie soms toch ook wel een bepaalde meerwaarde heeft hehehe.
Na de nodige papieren verplichtingen vertrekken we in noordelijk richting over de snelweg.
Gelukkig rijdt Berrie, wat een gelazer zeg dat links rijden, niet alleen de wegen zijn omgedraaid ook de bediening aan het stuur zit andersom. Met als gevolg dat wanneer we moeten afslaan ik denk dat het gaat regenen aangezien de ruitenwissers worden aangezet ipv de richtingaanwijzers. Als het vervolgens begint te regenen is de rest van het verkeer van mening dat we gaan afslaan. :-)
Overigens hebben we de ruitenwissers een groot deel van de dag nodig want het weer hier is niet best, veel mist en regen gehad de hele dag. Volgens de locals is het weer behoorlijk in de war, het zou nu juist veel minder moeten regenen dan in de zomer gelukkig is de temperatuur wel steeds ruim boven de 20c .
Na zo'n 200 km snelweg verlaten we die gelukkig want net als in Nederland is dit niet de leukste manier van reizen.
Het is overigens ongelooflijk hoevaak hier mensen gewoon over de vluchtstrook wandelen, zelfs een keer over de middenstreep van een 4 baans snelweg.
Tegen lunchtijd stoppen we in een dorpje, waar ik de naam van vergeten ben en aangezien ik dit in bed lig te typen kan ik het niet meer aan onze reisgids vragen, om hier te lunchen.
We besluiten om in een pannenkoeken restaurant te gaan eten.
Als we parkeren komt er een jonge man naar ons toe die zegt op onze auto te zullen passen, het is maar goed dat Berrie en Anneke dit fenomeen kennen. Ik zou waarschijnlijk zijn doorgereden danwel de een of andere gevechtshouding hebben aangenomen, voor zover dat indruk maakt natuurlijk.
Ondanks de naar mijn mening voor sommige wat vreemde samenstelling van de pannenkoeken, waren ze heerlijk :-)
Op een gegeven moment gingen we de zgn. LonTom pass over van bijna 2200 meter hoog. Hier zouden prachtige uitzichten te bewonderen moeten zijn, helaas niet voor ons vanwege de aanhoudende mist. Je kunt ook niet alles hebben.
Zo'n 20 km voor aankomst op onze overnachtingsplaats neem ik voor het eerst het stuur over, best lastig toch dat links rijden, vooral bij het wegrijden en afslaan heb je de neiging om weer rechts te gaan rijden. Ook het schakelen met links, dus in een slag van de 1e naar de 6e versnelling kan de Toyota motor niet aan, dus terug naar 2 dan blijk je weer in de 4e te zitten. Een mens is echt een gewoonte dier.
Gelukkig zit de rest van het gezelschap met angst en beven mijn rijkwaliteiten in de gaten te houden en schromen niet om mij te wijzen op wat kleine doch mogelijk fatale foutjes. :-)
De laatste 3 km gaat over een zeer modderig pad naar onze lodge al slippend en glijdend komen we eindelijk aan in Chestnut Country Lodge in Hazyview. De auto ziet er na 1 dag uit alsof we al 3 weken door de bush op safari zijn geweest.
Overdrijven is ook een kunst hé :-).
Het is werkelijk een prachtig plekje waar we zijn met een smaakvol en zeer ruim bemeten kamer en badkamer en met een uitzicht wat bijna alle andere uitzichten overbodig maakt
's Avonds hebben we na eerst een paar biertjes en de dames een wijntje, genoten van een zeer smaakvol bereid 3 gangen menu, met als voorgerecht struisvogel carpaccio en een hoofdgerecht met een heerlijke kippenborst vergezeld van o.a naar wij dachten stoofpeertjes, bleek het na navraag pompoen te zijn.
Zonde dat wij die kalebassen altijd laten wegrotten in de tuin, want dat kleurt zo leuk.
Als we ons naar onze kamer willen begeven regent het alweer en niet zo'n beetje. Dus ik besluit om met de paraplu van het restaurant de paraplu's op de kamers te gaan halen voor de rest.
Als ik bij ons huisje aankom draai ik de deur van het slot en blijkt er aan de binnenkant een traliehek te zijn dichtgeschoven, aangezien ik dat zelf zeker niet heb dichtgedaan denk ik bij een verkeerd huisje te staan. Dus wat doe je dan.......juist je kijkt naar het nummer wat aan je sleutel hangt. Wat denk je we hebben huisje 9 en daar ben ik toch echt eeeehh....... of is het 6 misschien?
Ik durf niet te proberen het traliehek te openen je weet maar nooit of er al iemand in bed ligt tenslotte.
Dus weer terug naar het restaurant, Anneke loopt mee terug om te kijken wie er nu verstrooid is.
Blijkt bij hun huisje hetzelfde aan de hand. Dus was ik toch bij de juiste.
Blijkt even later dat het personeel deze traliehekken afsluit als ze deze open aantreffen.
Overigens moet je hierdoor niet denken dat we hier in een crimineel aandoende omgeving zitten.
Zo genoeg geouweh..rd .
Tot morgen ohja en bedankt voor jullie leuke reacties van ons allen.
Dag 1
9 maart 2016
Hallo allemaal dit is het verslag van dag één van onze vakantie naar zuid Afrika.
Vandaag zijn we vanaf Schiphol met Emirates gevlogen naar Dubai helaas heeft het daar gestort regent en hebben we ongeveer 1 uur vertraging. Van Emirates krijgen we daarvoor zelfs 4 consumptiebonnen, te besteden in een restaurant naar keuze op Schiphol. Daar kunnen een aantal andere maatschappijen nog een voorbeeld aan nemen. Dus eerst maar een hapje wezen eten. Daarna vooral langzaam :-) naar de gate gelopen en voor vertrek eerst nog maar een bakkie koffie nemen. Zwaar bepakt met rugzak en cameratas los over de schouder loop ik met een dienblad met 4 koffie naar de zitplek.
Net daar aangekomen glijdt de cameratas van de schouder met als gevolg dat de 4 bakken koffie nu in de vertrekhal een prachtige koffievijver vormt met daarin gebroken aardewerk als kunstvissen. Gloeiende gloeiende dat begint weer goed. Volgens Berrie en Anneke heb ik geluk want zwarte koffie vlekt niet in je kleding. Nee nee, en dan zeggen ze dat ik blind ben. Bijkomend voordeel is ook dat we de hele vakantie een cameratas hebben die heerlijk naar koffie ruikt. Benieuwd welke dieren dat nog gaat aantrekken tijdens de geplande safari's.
Na het nodige absorptie materieel te hebben gebruikt krijgen we zowaar van het restaurant 4 nieuwe koffie gratis.
De eerste vlucht verloopt verder voorspoedig, en het is een genot om in zo'n gigantische A380 te reizen als je veroordeeld bent tot de economy class, heerlijke brede stoelen en veel beenruimte.
Op Dubai airport, inmiddels is het 10 maart, worden we opgevangen door iemand met een lege rolstoel die uiteraard voor Berrie bedoeld is, prima geregeld door onze reisagente. Echter er ontstaat enige verwarring als blijkt dat Anneke ondanks dat Berrie duidelijk toch met een kruk loopt, moet plaatsnemen in de rolstoel.
Na wat diplomatieke woordenwisselingen komt ook dat goed.
Vanaf hier worden we met rolstoelen en elektrische luchthaven karretjes van hot naar lounge naar her gereden. Met als eindresultaat dat het hele gezelschap van den Born en Lentjes als eerste mag boarden met hier en daar nog een andere kreupele kraai.
We hebben tijdens deze vlucht 3 stoelen voor 2 personen aangezien het vliegtuig lang niet vol is en dat is niet verkeerd want zo'n Boeing 777 heeft toch duidelijk vooral smallere stoelen. Gelukkig heb ik daar met mijn atletische afgetrainde lichaam niet veel problemen mee ;-p .
Om 16:45 uur komen we dan eindelijk na een lange reis aan in Johannesburg.
Nu op zoek naar een man in een zwart pak en een naambordje want die zal ons naar het hotel brengen. Gelukkig komt de kleur zwart in Afrika niet zo veel voor.
Ingecheckt in het hotel en alweer wezen eten, blijkt hier een kopie van Ceasars Palace te zijn
Emperors Palace geheten, we wanen ons echt in Las Vegas.
Morgen de huurauto ophalen en dan ga ik voor het eerst van mijn leven links rijden.
Eerst Berrie maar de stad uit laten rijden, lijkt mij veiliger.
Groetjes van ons
Als dat maar goed gaat
Nou de start van onze reis ziet er veelbelovend uit.
Lees net op http://www.telegraaf.nl/w/25354771 noodweer in Dubai.
Het regent daar gvd nooit behalve als wij komen natuurlijk.
Ik vermoed dat ons vliegtuig zal moeten uitwijken naar Bagdad. :-)