Dag 10

Vandaag veel gepland, dus om 6:00 uur uit bed.

Ook vieren Berrie en Anneke vandaag hun 35 jarig huwelijk

We moeten bijna 60 km rijden om bij het te bezoeken wildpark Hluhluwe/Umfolozi te komen.

We krijgen van ons logeeradres een complete picknickset en koelbox met etenswaren mee als alternatief voor het gemiste ontbijt.

Op weg naar het park lopen er op de vluchtstrook veel zwarte mensen die vanuit de dorpjes iedere morgen kilometers naar hun werk in St Lucia moeten lopen, en 's avonds weer terug na een vermoeiende werkdag neem ik aan. Er rijden wel kleine busjes maar vermoedelijk kunnen ze dat niet betalen. Je merkt ook dat de mensen met iedere fooi groot of klein erg blij zijn en de kleinste munt hier is 1 randcent, waarde €0,0006

Het is toch overal wel duidelijk te zien dat de zwarte bevolking vaak een arm bestaan lijdt, alhoewel men er wel goed verzorgd uitziet over het algemeen..

In het park aangekomen gaan we zelf met de Toyota een gamedrive maken.

Wederom is 75% van de wegen onverhard, die splinternieuwe auto heeft wat te verduren hoor.

Ik schat dat hij bij 10000km op de teller versleten zal zijn, want ook veel van de geasfalteerde wegen zitten vol met diepe gaten. Ook hebben ze hier het verkeersdrempel fenomeen ingevoerd, in Nederland is dat een van mijn grootste ergernissen op de motor.

Hier in ZA is het nog een fractie beroerder gesteld. Op de meest onlogische plekken op het hoofdwegen net hebben ze die dingen aangelegd en vaak wordt je er niet voor gewaarschuwd.

En dan ook niet alleen aam de inkomende verkeer zijde van de weg maar ook op de uitgaande dit om te voorkomen dat het inkomend verkeer over de tegemoetkomende baan zal rijden denk ik.

Wat hier overigens meer regel dan uitzondering is, ik heb nl al diverse bijna doodervaringen achter de rug en dit is niet te wijten aan de stuurmanskunst van Berrie. Men is hier zelfs in staat om als jijzelf aan het passeren bent jou rechts tegelijkertijd te gaan passeren en dat op een 2 baans weg.

Goed waar was ik toch gebleven :-) ?

In het park dus, we volgen een route op de kaart, onderweg zien we weer allerhande prachtige dieren waar ik jullie niet weer mee zal vermoeien. Behalve 2, ze moeten bij mij nog eens aankomen met het verhaal dat de neushoorns bijna zijn uitgestorven, geloof er geen fluit van, vandaag hebben we er ik denk een stuk of 10 gezien en totaal nu ik schat wel 17.

Zoveel wilde zwijnen heb ik mijn hele leven in Nederland niet eens gezien en daar is een overschot van :-)

Aan de andere kant als je zo'n wildpark in wilt, lijkt het of je fort Knox binnengaat, een papierwinkel met stempels, briefjes en paspoorten. Ook als je eruit gaat, raak niet je briefje kwijt want dan ben je nog niet zomaar weer buiten. Van die beveiliging kan mijn werkgever nog wat van leren.

En dit allemaal om het stropen tegen te gaan.

Dan nu nog dier 2, vlak voor het verlaten van het park staat er plots een gigantische mannetjesolifant met maar liefst 5 benen :-) langs de weg.

Hij sjokt langzaam langs ons op een metertje of 5, ik maak foto's van de kolos vanuit het open raam en zie toch dat hij lichtelijk geïrriteerd raakt van mij, zoals zoveel mensen ook :-)

Anneke krijgt hier een toch dusdanig onrustig gevoel van dat ze helmaal vergeet het gebeuren te filmen. Of dit nu van het beest zelf of van dat extra been was weet ik niet:-). Toch adviseer ook ik Berrie om langzaam door te rijden. Achter ons besluit de olifant de weg over te steken, ik was toch blij niet in een van de auto's te zitten die achter ons stonden.

Om 14:30 uur zijn we terug in St Lucia eerst even langs de boot om onze reservering van 16:00 uur te checken dit heeft Berrie nl al maanden geleden geregeld via ons pension.

Niets van bekend dus, blijken die lui dat vergeten te zijn en er is geen plaats meer.

Erg jammer het was een boottocht langs nijlpaarden en krokodillen.

Plots roept Anneke dat er een spijker of iets in onze voorband zit, ik kijk en ja hoor niet zo'n kleintje ook het lijkt op een kraaienpoot, in de zijkant van de band.

Ik trek hem eruit.........sssssssssssssssst.....shit.....nu loopt ie leeg dus ik dat ding weer terug in het gat geduwd, ok weer dicht. De kraaienpoot nog eens goed bekeken blijkt het een doorn van een of andere struik te zijn, zeker opgelopen in het park bij het uitwijken voor tegenliggers en je de struiken soms raakt. Rijden we dus al zeker 60 km mee rond.

Toch maar het reservewiel erom gegooid morgen moeten we ruim 500 km rijden dus zien dat we hem gerepareerd krijgen. Dat valt niet mee op zaterdag natuurlijk.

De hulp bij het tankstation komt met een bus antilek spray aan, dat wil ik eigenlijk liever niet maar een alternatief is er niet voor maandag. Dus zal de jongeman het wel ff doen, volgens de instructie moet eerst alle lucht eruit, ze drukken 2 minuten met een pen op het ventiel want eruit draaien hebben ze geen gereedschap voor, hij vindt dat er genoeg uit is, ik zeg van niet.

Vervolgens moet ik hem vertellen dat de bus goed geschud moet worden, dus schudt hij hem 3 x op en neer en begint vervolgens de band vol te spuiten met die zooi.

Gevolg een band waaruit aan de zijkant witte vloeistof spuit en blijft spuiten, het lijkt wel een melkuier. EIKELS.

Misschien is hij morgen toch dicht als de dan inmiddels drukloze band is opgedroogd van binnen.

En anders 500 km rijden zonder reserveband.

De rest van de dag gevuld met sightseeing in de omgeving en lekker eten uiteraard.

See you later als we niet ergens zijn gestrand met een lekke band zonder reservewiel:-)

Maken we misschien ook nog het echte Zuid Afrika logeren mee in een of ander dorp.