Dag 2

11 maart 2016

Vandaag een verbindingsdag van ruim 300 km.

Na een ozo nodige nachtrust wordt ons een gigantisch ontbijtbuffet voorgeschoteld.

Van alle culinaire hoogstandjes heb ik mijzelf tegoed gedaan aan een paar sneetjes brood met kaas en een kaasomelet en nog een met jam. Daarna nog een bakje met vruchtenyoghurt en dat alles vergezeld van een paar bakken koffie was ik er klaar mee. Nee zo'n buffet is aan mij niet echt besteed. Je snapt ook werkelijk niet waar ik mijn geweldige postuur vandaan heb :-).

Rond 9:00 uur worden we met de hotelshuttle terug gebracht naar het vliegveld om daar een huurauto van Avis op te halen. We krijgen een splinternieuwe witte Toyota Corolla sedan mee, deze is verrassend ruim.

Ik zie de mijnheer die voor ons onze auto wil gaan ophalen aan voor de zoveelste figuur die tegen een kleine vergoeding de een of andere vage service wil verlenen. Want behalve het Zuid Afrikaans versta ik ook van veel zogenaamd Engels sprekende figuren de helft niet ben ik inmiddels achter.

Gelukkig begrijpt en verstaat Berrie alles. Zo zie je maar dat Berrie soms toch ook wel een bepaalde meerwaarde heeft hehehe.

Na de nodige papieren verplichtingen vertrekken we in noordelijk richting over de snelweg.

Gelukkig rijdt Berrie, wat een gelazer zeg dat links rijden, niet alleen de wegen zijn omgedraaid ook de bediening aan het stuur zit andersom. Met als gevolg dat wanneer we moeten afslaan ik denk dat het gaat regenen aangezien de ruitenwissers worden aangezet ipv de richtingaanwijzers. Als het vervolgens begint te regenen is de rest van het verkeer van mening dat we gaan afslaan. :-)

Overigens hebben we de ruitenwissers een groot deel van de dag nodig want het weer hier is niet best, veel mist en regen gehad de hele dag. Volgens de locals is het weer behoorlijk in de war, het zou nu juist veel minder moeten regenen dan in de zomer gelukkig is de temperatuur wel steeds ruim boven de 20c .

Na zo'n 200 km snelweg verlaten we die gelukkig want net als in Nederland is dit niet de leukste manier van reizen.

Het is overigens ongelooflijk hoevaak hier mensen gewoon over de vluchtstrook wandelen, zelfs een keer over de middenstreep van een 4 baans snelweg.

Tegen lunchtijd stoppen we in een dorpje, waar ik de naam van vergeten ben en aangezien ik dit in bed lig te typen kan ik het niet meer aan onze reisgids vragen, om hier te lunchen.

We besluiten om in een pannenkoeken restaurant te gaan eten.

Als we parkeren komt er een jonge man naar ons toe die zegt op onze auto te zullen passen, het is maar goed dat Berrie en Anneke dit fenomeen kennen. Ik zou waarschijnlijk zijn doorgereden danwel de een of andere gevechtshouding hebben aangenomen, voor zover dat indruk maakt natuurlijk.

Ondanks de naar mijn mening voor sommige wat vreemde samenstelling van de pannenkoeken, waren ze heerlijk :-)

Op een gegeven moment gingen we de zgn. LonTom pass over van bijna 2200 meter hoog. Hier zouden prachtige uitzichten te bewonderen moeten zijn, helaas niet voor ons vanwege de aanhoudende mist. Je kunt ook niet alles hebben.

Zo'n 20 km voor aankomst op onze overnachtingsplaats neem ik voor het eerst het stuur over, best lastig toch dat links rijden, vooral bij het wegrijden en afslaan heb je de neiging om weer rechts te gaan rijden. Ook het schakelen met links, dus in een slag van de 1e naar de 6e versnelling kan de Toyota motor niet aan, dus terug naar 2 dan blijk je weer in de 4e te zitten. Een mens is echt een gewoonte dier.

Gelukkig zit de rest van het gezelschap met angst en beven mijn rijkwaliteiten in de gaten te houden en schromen niet om mij te wijzen op wat kleine doch mogelijk fatale foutjes. :-)

De laatste 3 km gaat over een zeer modderig pad naar onze lodge al slippend en glijdend komen we eindelijk aan in Chestnut Country Lodge in Hazyview. De auto ziet er na 1 dag uit alsof we al 3 weken door de bush op safari zijn geweest.

Overdrijven is ook een kunst hé :-).

Het is werkelijk een prachtig plekje waar we zijn met een smaakvol en zeer ruim bemeten kamer en badkamer en met een uitzicht wat bijna alle andere uitzichten overbodig maakt

's Avonds hebben we na eerst een paar biertjes en de dames een wijntje, genoten van een zeer smaakvol bereid 3 gangen menu, met als voorgerecht struisvogel carpaccio en een hoofdgerecht met een heerlijke kippenborst vergezeld van o.a naar wij dachten stoofpeertjes, bleek het na navraag pompoen te zijn.

Zonde dat wij die kalebassen altijd laten wegrotten in de tuin, want dat kleurt zo leuk.

Als we ons naar onze kamer willen begeven regent het alweer en niet zo'n beetje. Dus ik besluit om met de paraplu van het restaurant de paraplu's op de kamers te gaan halen voor de rest.

Als ik bij ons huisje aankom draai ik de deur van het slot en blijkt er aan de binnenkant een traliehek te zijn dichtgeschoven, aangezien ik dat zelf zeker niet heb dichtgedaan denk ik bij een verkeerd huisje te staan. Dus wat doe je dan.......juist je kijkt naar het nummer wat aan je sleutel hangt. Wat denk je we hebben huisje 9 en daar ben ik toch echt eeeehh....... of is het 6 misschien?

Ik durf niet te proberen het traliehek te openen je weet maar nooit of er al iemand in bed ligt tenslotte.

Dus weer terug naar het restaurant, Anneke loopt mee terug om te kijken wie er nu verstrooid is.

Blijkt bij hun huisje hetzelfde aan de hand. Dus was ik toch bij de juiste.

Blijkt even later dat het personeel deze traliehekken afsluit als ze deze open aantreffen.

Overigens moet je hierdoor niet denken dat we hier in een crimineel aandoende omgeving zitten.

Zo genoeg geouweh..rd .

Tot morgen ohja en bedankt voor jullie leuke reacties van ons allen.