Dag 15
Dag 15
Het wordt afgezaagd maar vanmorgen alweer om 7:00 uur uit bed en om 8:00 uur ontbijten.
Vandaag de eerste keer dat het ontbijt wat tegenvalt. Ondanks dat er een heel buffet staat met vooral veel cerials, yoghurts en fruit missen we het normale broodbeleg, wel is er een eitje waarvan je de gewenste hardheid kunt aangeven. De meesten willen een hard eitje ik liever een zachte om nu te voorkomen dat het een half rauw snotei wordt bestel ik voor de zekerheid maar een medium harde. Als ze worden gebracht weet de serveerster echter niet meer wat wat is. Lekker handig dus :-(
Berrie wint de medium versie en ik de harde De mensen die Berrie goed kennen weten wat dat betekent of niet dan Henny Hermeling ? :-)
Vandaag weer een prachtige verbindingsroute naar Tsitisikamma, het weer valt vandaag toch weer een beetje tegen ondanks dat het lekker warm is hebben we ook nog wel een paar buien te verwerken. We komen langs de oceaan en we stoppen in de mooie badplaats Jeffreysbaai om te lunchen aan de boulevard.. Dat kan hier nog want parkeren is hier nog gewoon gratis en files naar het strand zijn hier ook totaal onbekend.
Let wel we zijn inmiddels aanbeland aan de zuidzijde van ZA . Dus aan de overkant van dit water ligt de zuidpool. Helaas is mijn verrekijker niet sterk genoeg om pinguïns op het ijs te zien. Ook een ijsbeer die toch een stuk groter is heb ik niet kunnen spotten, maar dat is eigenlijk niet zo heel vreemd want die zitten alleen op de Noordpool.:-) Dit gaat weer helemaal nergens over :-(
Als we aankomen bij de Tsitisikamma Lodge.worden we blij verrast met deze accommodatie, een prachtige luxe 5 persoons blokhut staat voor ons beiden klaar.
Ook genieten we 's avonds van een prima buffet als diner. Berrie en ik nemen er een prima fles Zuid Afrikaanse Merlot bij en de dames een glas rosé.
Na de onvermijdelijke heerlijke toetjes sluiten we de maaltijd voldaan af met een koffie en Berrie met een glas port.
Dan nog ff dit verslag tikken en kijken wat ik nu weer voor overbodigs bij elkaar kan verzinnen.:-)
Overigens de foto's van gisteren en vandaag kan ik hier niet uploaden want het internet is hier tergend langzaam dus die houden jullie te goed.
Morgen gaan we de zgn Garden route rijden wat volgens Berrie helemaal niets met wat voor tuin dan ook heeft te maken. En dat komt mij prima uit want ik heb een bloedhekel aan alles wat met tuinieren te maken heeft..
Tot morn
Dag 14
Dag 14
Vandaag extra vroeg vertrekken dus om half 8 ontbeten.
De eigenaar van onze B&B nog gesproken en deze vertelde dat er een steden vriendschaps band is tussen Dordrecht ZA en Dordrecht NL.toevallig was de burgemeester van ons Dordrecht hier pas nog geweest met enkele raadsleden en zakenlieden om een of ander financieringsproject te steunen. Zal jullie de details besparen.
Vandaag een rit van bijna 400 km naar Graaff-Reinet, gesticht in 1786, het is de oudste stad in de Oostelijke Kaap. Hier zijn een groot aantal gerestaureerde historische gebouwen in de straten te vinden vaak in de kleur wit. Wij zelf verblijven ook in zo'n prachtig oud gebouw, dwz in de achter tuin staan een aantal slaapgebouwtjes waarin wij slapen, ook weer erg mooi.
De route van vandaag was weer erg mooi ik waande me eigenlijk bijna de hele dag in de mij zo bekende USA. Wat een prachtig afwisselend landschap heeft ZA toch.
Ook zien we onderweg af en toe townships met zgn Mandela huisjes, dit zijn behalve de kleur, identieke kleine huisjes van ik schat 6 bij 5 meter, deze hebben de van golfplaten en karton zelf gebouwde huisjes/krotten vervangen. De mensen hier wonen nu dus allemaal in een vrijstaande woning :-)
Onderweg komen we ook nog door de plaats Middelburg hier nuttigen we de lunch in de tuin van een leuk restaurantje.
Na aankomst en het inchecken rijden we naar de Valley of Desolation om daar de zonsondergang vanaf grote hoogte te gaan bekijken. dit zal om 18:30 uur plaatsvinden, al om 16:00 uur zijn we op de berg want er zijn diverse prachtige uitzichtpunten.
Het laatste stuk moet echter gelopen worden over een keienpad, ik vraag mij sterk af of Berrie dit wel kan met zijn eigenlijk nog steeds gebroken been. Maar hij begint voortvarend aan de wandeling niet alleen gesteund door zijn kruk maar uiteraard ook door Anneke.
Hij komt zowaar zonder al te veel problemen boven. We moeten nog even naar de juiste plek zoeken voor de zonsondergang want er zijn diverse uitzichtpunten.
Als uiteindelijk de zon achter de heuvels verdwijnt valt dit eigenlijk wel een beetje tegen.
Berrie en Anneke zijn hier al eerder geweest echter in een ander jaargetijde wat mogelijk de oorzaak is omdat de zon een andere stand heeft natuurlijk.
Maar ondanks dat toch nog wel wat acceptabele foto's kunnen maken.
Dan snel naar beneden want in het donker breek je zeker je nek op het keienpad.
's Avonds heerlijk in onze Lodge gegeten, internet werkt alleen in de Lobby en alleen op een Apple De Samsungs van Berrie en Anneke zijn met geen mogelijkheid aan de gang te krijgen.
Morgen verder
Dag 13
Dag 13
Vanmorgen uiteraard weer wakker geworden met direct zicht op de zebra's en Afrikaanse elanden die vlak voor onze veranda staan te grazen.
Na het ontbijt de auto ingepakt en naar de receptie om de schade van het eten en de drank af te rekenen. Het is voor ons Nederlanders hier overigens spotgoedkoop.
Vandaag een rit van 490 km naar Dordrecht voor de boeg, het blijkt een prachtige route te zijn met formidabele vergezichten we rijden de hele dag op een hoogte van rond de 1600 meter.
Vandaag heb ik voor het eerst de hele dag gereden, tot nu toe heeft Berrie het meeste gereden. Ik ben nog steeds niet gewend aan dat links rijden vooral het rechtse stuur en bediening, voorbeeld, wij zijn gewend om je ogen/hoofd naar rechts te draaien als je in de binnenspiegel kijkt, nu moet je dus uiteraard je ogen naar links draaien het automatisme is volledig verdwenen. Ook heb ik het al gehad dat ik rechts achter het stuur ging zitten en met mijn rechterhand over mijn linkerschouder de autogordel wilde pakken. Hilariteit bij de dames natuurlijk.
Trok daarbij bijna het rechteroor van Berrie zijn hoofd........ dit laatste is uiteraard niet waar :-)
We lijken het ene moment door Duitsland en het volgende moment door Arizona te rijden.
Deze route wordt weinig door toeristen gebruikt, de meesten overbruggen dit stuk nl met het vliegtuig, onbegrijpelijk want hij is werkelijk prachtig. Het is ook een zeer dun bevolkt gebied dus weinig obstakels op de vluchtstroken en in de bermen zoals we die de dagen hiervoor hadden
Heeft wel als nadeel, dat er bijna geen mogelijkheden zijn voor koffie en eten onderweg.
Althans niet voor ons want de voedsel aanbieders voor de locals wagen we ons maar niet aan.
Uiteindelijk vinden we een KFC :-) in een stadje waar we een kleine snack nemen.
Verder vandaag weinig te melden, als we om 17:45 uur aankomen in Dordrecht blijkt onze B&B onderdeel te zijn van een plaatselijk garagebedrijf annex benzinestation midden in het centrum.
Het B&B deel is splinternieuw en omringd met een muur met daarop een hek met elektrisch prikkeldraad en daaromheen nog een prikkeldraad hek, schijnt normaal te zijn hier in ZA
Dan blijkt dat de ons verstrekte info niet geheel klopt, we zouden hier eenvoudig moeten kunnen eten in een soort snackbar, voor een keer niet zo erg na al die dagen prima eten. Echter blijkt die tent om 18:00uur te sluiten.
De beheerster geeft ons echter de sleutel van het ontbijtgedeelte waarin een koelkast/vriezer en magnetron staat. Uit de vriezer kunnen we Beef Stroganoff pakken en opwarmen in de magnetron.
De dames hebben liever een broodje kaas , dus ff naar de plaatselijke super voor wat boodschapjes. Al met al toch nog prima gegeten, daarna nog ff met de uitbater bellen want we zijn vergeten de Wifi code te vragen, als we na 3 x bellen deze eindelijk hebben schrikken we ons te pletter van het nieuws uit Brussel, dat die verrekte klootte moslims weer een aanslag hebben gepleegd.
De rest van de avond werd hierdoor de sfeer toch wel beïnvloed.
Sterkte allemaal en tot morgen.
Dag 12
Dag 12
Vandaag bij het wakker worden direct zicht op het prachtige uitzicht incl. de zebra's.
Het ontbijt wordt om 8:00 uur geserveerd in het zgn clubhuis, we lopen daar dan ook naar toe een wandelingetje van een minuut of 5.
Na het ontbijt begeven we ons met de auto naar de receptie, waar we alvast drank bestellen voor bij het diner wat vanavond zal worden opgevoerd in ons huis.
Om 9:45 uur vertrekken we voor de rit over de Sani Pass naar Lesotho. Dit schijnt een zeer avontuurlijke trip te zijn over een onverharde weg naar bijna 2900 meter. Dit keer gaan we dat zeker niet doen met onze Corolla aangezien deze pass uitsluitend met een 4x4 toegankelijk is.
Wij gaan dan ook met een gids/chauffeur in een prachtige Toyota Landcruiser naar boven.
Onderweg krijgen we uitleg over de historie van deze pas, vroeger deden de mensen er 7 dagen over om deze pas vanuit Lesotho over te lopen naar ZA, bepakt met handelswaar. Dan drie dagen rust en weer bepakt met andere zaken zeven dagen terug. Wij doen het nu in 2,5 uur enkele reis.
Het is een prachtige rit langs ravijnen en door rivieren onze snelheid ligt rond de 10 km per uur max, onderweg zien we ook nog wild zoals Bavianen , Afrikaanse elanden en bijzondere vogels.
Als er op een bepaald moment toeristen ergens van het uitzicht staan te genieten, stopt onze gids en waarschuwt die mensen dat het een levensgevaarlijke plek is omdat juist hier onder de stenen veel zeer giftige pofadders zitten. Blij dat wij een gids hebben.
Op een gegeven moment staat er bij een viewpoint een normale politieauto met daarin 2 vrouwelijke agenten die hebben de pas nog nooit gereden en hadden besloten om deze pas ook maar eens te gaan rijden in hun niet 4x4. Ze krijgen het advies terug te gaan, gelukkig voor hen volgen ze dat advies op.
Als wij denken dat de weg echt slecht is meld de gids ons dat het slechte stuk nog moet komen.
Hij noemt dit een gratis Afrikaanse massage ik ben benieuwd hoe het happy end eruit zal zien :-)
Dit zal na de grenspost van ZA zijn want het stuk van 8 km tussen de grensposten wordt niet onderhouden nl. Na genoemde grenspost en alweer de nodige stempels wordt de weg inderdaad nog slechter maar wel leuk in zo'n Landcruiser moeiteloos klimt hij naar boven. Plots komen we een drietal mannen (duidelijk sportieve toeristen) op fietsen tegen bepakt en bezakt dalen ze meer lopend dan fietsend af naar beneden, ik mag hopen dat ze wisten waar ze aan zijn begonnen.
Als we bij de grenspost met Lesotho aankomen is er plots weer volledig asfalt en niet zo'n beetje ook.
Er ligt hier een splinternieuwe 2 baans weg volgens onze gids vorig jaar in 4 maanden aangelegd door de Chinezen.
Er lopen hier veel angstaanjagend geklede mannen wat schaapherders blijken te zijn.
Ze zijn gekleed in bruine dekens met daaronder rubber laarzen, slechts hun ogen zijn zichtbaar.
We gaan naar een Basotho dorpje waar we uitleg krijgen over de gebruiken etc van deze bevolkingsgroep, we krijgen zelfs traditioneel gebakken brood te eten, erg lekker.
Ook verkopen ze hier natuurlijk souvenirs. Alie besluit hier een souvenir te kopen, numero 9 . Souvenir nr 10 zal een extra koffer moeten worden vrees ik :-)
Daarna gaan we naar buiten waar 10 tallen herders in hun dekens voor ons tegen betaling willen poseren en dansen en ze zijn goed voorbereid, want ze zetten meteen lege blikjes neer waar je je geld in kwijt kan. Aangezien het muntgeld hier voor ons bijna niets waard is, begin ik druk te fotograferen en te filmen en strooi naar hartelust de munten in de vele blikjes die voor me neer worden gezet. Ik voel mij net Sinterklaas. Hoewel normaal gesproken het juist Zwarte Piet is die strooit is het nu precies andersom.
Dit laatste om de irritante discussie voor komende december alvast weer wat voer te geven :-)
Hierna gaan we naar de hoogst gelegen Pub van Afrika om de lunch te nuttigen The Sani Top Chalet .
Ook hier staan weer vele herders te bedelen om geld, wat een triest bestaan toch.
Als we de pass dezelfde weg terug weer naar benden rijden is het verderop erg mistig en motregent het, we hebben dus veel geluk gehad op de heenweg blijkt nu.
Als we terug zijn bij Sani Lodge gaan we eerst bij de receptie alle internet verplichtingen bijwerken.
Want in ons huis is geen internet beschikbaar helaas, na een klein half uurtje zijn we hier ook weer klaar mee en kunnen jullie weer lezen en zien wat wij de afgelopen dagen hebben meegemaakt en ik kan het na de vakantie mooi als dagboek gebruiken voor later.
Om 18:30 uur wordt ons al maanden hiervoor bestelde diner gebracht, 3 heerlijke gebakken forellen met aardappeltjes en groenten en uiteraard een toetje, Anneke heeft een hartige taart omdat ze liever geen forel eet.
Na nog wat gezellig natafelen met vooral jeugdverhalen van vroeger en de nodige drankjes alweer op tijd naar bed. Dan wordt je pas echt oud :-)
Laterrrr......
Dag 11
Dag 11
Vandaag na een perfect ontbijtje wilden we om 9:00 uur vertrekken, bleek de auto te zijn gewassen door de hulp van ons prachtige pension en dat was heel hard nodig na alle terreinritten. Toen ik de lekke band in de kofferbak wilde controleren of hij was leeggelopen en dat was dus het geval zoals reeds verwacht. Zei de beste man dat hij die band kon repareren, ik vroeg hem voor de zekerheid hoe dan? Daarop kreeg ik geen antwoord, hij,pakte zijn rugzak haalde er een veter en gereedschap uit. Boorde het gat wat op en stak de veter erin, klaar dus. Zo'n setje rij ik zelf al jaren mee rond in mijn motor voor het geval dat....maar gelukkig nog nooit nodig gehad.
We hoefden alleen nog maar langs een tankstation om de band op te pompen, wat waren wij blij. Want in ZA met een lekke band komen te staan zonder reservewiel daar zit ik niet op te wachten eerlijk gezegd. We hebben de man voorzien van een vette fooi en hem heel hartelijk bedankt hij glunderde dan ook van oor tot oor
De rit vandaag is ruim 500km daarvan de helft over de snelweg en zelfs tolwegen. Denk nou niet dat dat makkelijk rijdt want een snelweg in ZA is vaak 3 baans maar wordt door sommigen als 4 baans gezien blijkbaar, ook al omdat veel verkeer continu over de vluchtstrook rijdt waar ook nog voetgangers lopen en fietsers rijden maar ook loslopende koeien in de bermen en dus soms ook op de weg kunnen lopen.
Als we de snelweg afgaan ontvouwt zich een prachtig landschap wat totaal verschilt van wat we tot nu toe gezien hebben. Het lijkt sprekend op bergachtige delen in Duitsland.
Zelfs veel plaatsnamen lijken hier Duits, wij zelf zijn op weg naar de plaats Underberg bij de Drakensbergen.
We eten onderweg in Pietermaritzburg een pizzaatje als lunch.
Als ik daarna naar de openbare toilet ga met mijn camera los over de schouder wordt ik volgens de anderen gevolgd door een jonge man die ook de toilet opgaat, heb er niets van gemerkt maar volgens de anderen was hij zeker uit op mijn camera. Toen hij echter in de gaten kreeg dat de anderen 3 bij mij hoorden en hem in de weg stonden hield hij het voor gezien.
Als dank heeft Anneke hem de zak met warme kaaskoekjes gegeven die we bij de pizzeria gratis meekregen :-) want het was echt een arme sloeber en hij was er echt blij mee.
Volgende keer toch maar wat beter opletten in de wat grotere steden.
De rit verloopt verder voorspoedig en om 17:10 uur komen we aan bij Sani Valley Lodge.het laatste stukje op het park echter over een zeer smal dijkje, naast de wielsporen is slechts een grasrandje van zo'n 10 cm met links een steile helling van een meter of 8 en rechts een meer we kunnen er maar net overheen, ik heb veel vertrouwen in de rijkunsten van Berrie hoor, maar hier had ik toch echt liever zelf gereden
We hebben hier een zeer luxe dubbel vakantiehuis gelegen aan een meer en panorama ramen in de woonkamer en in de slaapkamer met een waanzinnig uitzicht. We slapen vannacht dan ook zeker met de gordijnen open, dat is bij ons zeker verantwoord tegenwoordig hoor :-) dit om jullie grappig bedoelde commentaren alvast voor te zijn :-p
In de keuken staat de complete barbecue maaltijd al voor ons klaar. We moeten vanavond zelf ons eten bereiden dus.
Een minpuntje is wel dat we niets anders te drinken hebben dan water. Dat was ons niet verteld dat we zelf daarvoor moesten zorgen.
Gelukkig weet de hulp op het park 2 flessen wijn voor ons te scoren. Net genoeg dus :-)
Omdat de receptie al gesloten was bij aankomst hebben we helaas ook geen internet wachtwoord.
Morgen worden we om 9:45 uur opgehaald voor een tour over de Sani Pass in een 4x4 jeep, een tocht van 2,5 uur naar bijna 3000 meter hoogte.
De Sani Pass is de enige wegverbinding tussen KwaZulu-Natal en het Koninkrijk Lesotho. Het is een avontuurlijke 4X4 route naar een andere wereld – het land van de “ people of the blanket”. Begin van de route met 1540m boven zee niveau en dan wordt de Mkhomazana rivier gevolgd naar de top van de berg op een hoogte van 2874m hoogte.
Tot morgen.
Dag 10
Dag 10
Vandaag veel gepland, dus om 6:00 uur uit bed.
Ook vieren Berrie en Anneke vandaag hun 35 jarig huwelijk
We moeten bijna 60 km rijden om bij het te bezoeken wildpark Hluhluwe/Umfolozi te komen.
We krijgen van ons logeeradres een complete picknickset en koelbox met etenswaren mee als alternatief voor het gemiste ontbijt.
Op weg naar het park lopen er op de vluchtstrook veel zwarte mensen die vanuit de dorpjes iedere morgen kilometers naar hun werk in St Lucia moeten lopen, en 's avonds weer terug na een vermoeiende werkdag neem ik aan. Er rijden wel kleine busjes maar vermoedelijk kunnen ze dat niet betalen. Je merkt ook dat de mensen met iedere fooi groot of klein erg blij zijn en de kleinste munt hier is 1 randcent, waarde €0,0006
Het is toch overal wel duidelijk te zien dat de zwarte bevolking vaak een arm bestaan lijdt, alhoewel men er wel goed verzorgd uitziet over het algemeen..
In het park aangekomen gaan we zelf met de Toyota een gamedrive maken.
Wederom is 75% van de wegen onverhard, die splinternieuwe auto heeft wat te verduren hoor.
Ik schat dat hij bij 10000km op de teller versleten zal zijn, want ook veel van de geasfalteerde wegen zitten vol met diepe gaten. Ook hebben ze hier het verkeersdrempel fenomeen ingevoerd, in Nederland is dat een van mijn grootste ergernissen op de motor.
Hier in ZA is het nog een fractie beroerder gesteld. Op de meest onlogische plekken op het hoofdwegen net hebben ze die dingen aangelegd en vaak wordt je er niet voor gewaarschuwd.
En dan ook niet alleen aam de inkomende verkeer zijde van de weg maar ook op de uitgaande dit om te voorkomen dat het inkomend verkeer over de tegemoetkomende baan zal rijden denk ik.
Wat hier overigens meer regel dan uitzondering is, ik heb nl al diverse bijna doodervaringen achter de rug en dit is niet te wijten aan de stuurmanskunst van Berrie. Men is hier zelfs in staat om als jijzelf aan het passeren bent jou rechts tegelijkertijd te gaan passeren en dat op een 2 baans weg.
Goed waar was ik toch gebleven :-) ?
In het park dus, we volgen een route op de kaart, onderweg zien we weer allerhande prachtige dieren waar ik jullie niet weer mee zal vermoeien. Behalve 2, ze moeten bij mij nog eens aankomen met het verhaal dat de neushoorns bijna zijn uitgestorven, geloof er geen fluit van, vandaag hebben we er ik denk een stuk of 10 gezien en totaal nu ik schat wel 17.
Zoveel wilde zwijnen heb ik mijn hele leven in Nederland niet eens gezien en daar is een overschot van :-)
Aan de andere kant als je zo'n wildpark in wilt, lijkt het of je fort Knox binnengaat, een papierwinkel met stempels, briefjes en paspoorten. Ook als je eruit gaat, raak niet je briefje kwijt want dan ben je nog niet zomaar weer buiten. Van die beveiliging kan mijn werkgever nog wat van leren.
En dit allemaal om het stropen tegen te gaan.
Dan nu nog dier 2, vlak voor het verlaten van het park staat er plots een gigantische mannetjesolifant met maar liefst 5 benen :-) langs de weg.
Hij sjokt langzaam langs ons op een metertje of 5, ik maak foto's van de kolos vanuit het open raam en zie toch dat hij lichtelijk geïrriteerd raakt van mij, zoals zoveel mensen ook :-)
Anneke krijgt hier een toch dusdanig onrustig gevoel van dat ze helmaal vergeet het gebeuren te filmen. Of dit nu van het beest zelf of van dat extra been was weet ik niet:-). Toch adviseer ook ik Berrie om langzaam door te rijden. Achter ons besluit de olifant de weg over te steken, ik was toch blij niet in een van de auto's te zitten die achter ons stonden.
Om 14:30 uur zijn we terug in St Lucia eerst even langs de boot om onze reservering van 16:00 uur te checken dit heeft Berrie nl al maanden geleden geregeld via ons pension.
Niets van bekend dus, blijken die lui dat vergeten te zijn en er is geen plaats meer.
Erg jammer het was een boottocht langs nijlpaarden en krokodillen.
Plots roept Anneke dat er een spijker of iets in onze voorband zit, ik kijk en ja hoor niet zo'n kleintje ook het lijkt op een kraaienpoot, in de zijkant van de band.
Ik trek hem eruit.........sssssssssssssssst.....shit.....nu loopt ie leeg dus ik dat ding weer terug in het gat geduwd, ok weer dicht. De kraaienpoot nog eens goed bekeken blijkt het een doorn van een of andere struik te zijn, zeker opgelopen in het park bij het uitwijken voor tegenliggers en je de struiken soms raakt. Rijden we dus al zeker 60 km mee rond.
Toch maar het reservewiel erom gegooid morgen moeten we ruim 500 km rijden dus zien dat we hem gerepareerd krijgen. Dat valt niet mee op zaterdag natuurlijk.
De hulp bij het tankstation komt met een bus antilek spray aan, dat wil ik eigenlijk liever niet maar een alternatief is er niet voor maandag. Dus zal de jongeman het wel ff doen, volgens de instructie moet eerst alle lucht eruit, ze drukken 2 minuten met een pen op het ventiel want eruit draaien hebben ze geen gereedschap voor, hij vindt dat er genoeg uit is, ik zeg van niet.
Vervolgens moet ik hem vertellen dat de bus goed geschud moet worden, dus schudt hij hem 3 x op en neer en begint vervolgens de band vol te spuiten met die zooi.
Gevolg een band waaruit aan de zijkant witte vloeistof spuit en blijft spuiten, het lijkt wel een melkuier. EIKELS.
Misschien is hij morgen toch dicht als de dan inmiddels drukloze band is opgedroogd van binnen.
En anders 500 km rijden zonder reserveband.
De rest van de dag gevuld met sightseeing in de omgeving en lekker eten uiteraard.
See you later als we niet ergens zijn gestrand met een lekke band zonder reservewiel:-)
Maken we misschien ook nog het echte Zuid Afrika logeren mee in een of ander dorp.
Dag 9
Dag 9
Vandaag is het weer, alweer volledig opgeknapt gelukkig het zal vandaag zo'n 32 graden worden.
We gaan vandaag naar St Lucia een leuk plaatsje aan de kust vlakbij weer een wildpark.
Door Berrie steeds Sloesloeie genoemd, maar dit keer weet hij er helemaal niets van want je schrijft heel duidelijk Hluhluwe en kan me niet voorstellen dat ze deze combinatie van letters zo uitspreken :-) hoe dan wel, weet ik echter ook niet.
De afstand is 350 km , we besluiten om niet over de snelweg te gaan en onze Garmin navigatie het werk te laten doen door een mooie route binnendoor te nemen met het vermijden van onverharde wegen.
Jullie zien hem al aankomen, na zo'n 50 km is wederom het asfalt verdwenen, we hobbelen en ratelen over een harde zandweg welke wel op een wasbord lijkt. Volgens onze kaart van niet al te recente datum blijkt deze weg wel 150 km onverhard te zijn.
Dat gaat hem niet worden dus, we zoeken een alternatief zonder te hoeven terugrijden.
We zullen toch nog zo'n 30 km onverhard moeten rijden alvorens weer asfalt onder de banden te hebben en ook een stuk om rijden. Al na een paar km hebben we ineens toch asfalt en dat blijkt ook niet meer op te houden. M.a.w. we hoeven toch niet om te rijden. Geluk dit keer dus.
Het was een mooie rit, met als nadeel van het binnendoor rijden dat we nergens een restaurant om te lunchen tegenkomen. Dus moesten we de uit Nederland meegebrachte noodrantsoenen aanspreken, sultana's
Als we aankomen in Sr Lucia blijken we daar in een bijzonder fraai pension te verblijven. Een zeer luxe ingerichte villa. We blijven hier 2 nachten.
's Avonds heerlijk naar het dorp gewandeld en in een visrestaurant wezen eten.
We werden wel gewaarschuwd om op de terugweg uit te kijken voor Nijlpaarden die mogelijk dan door de straten lopen. En die jongens zijn levensgevaarlijk als je ze in de weg loopt.
Maar ook dat is gelukkig goed afgelopen.
Zo nu nog ff een paar foto's van de afgelopen dagen uploaden en dan slapen. Want morgen loopt om 6:00 uur de wekker af voor een drukke dag
Groetjes van ons
Dag 8
Dag 8
Na alweer een redelijk goede nachtrust met opvallend weinig muggen tot op heden.
We smeren ons Iedere avond in met Deet maar tot en met vandaag heb ik eigenlijk het gevoel dat onnodig te doen. Ook hebben we in dit eenvoudige huisje geen klamboe tot onze beschikking.
Vandaag bij het opstaan blijkt het te regenen helaas.
En vandaag waren we nog wel van plan om te gaan wandelen en fietsen door het wildpark
Nu zullen we wat anders moeten verzinnen, we beginnen maar eerst om een rondje over het Camp te maken met paraplu en regenjack. Er staan hier verschillende soorten onderkomens, o.a. zgn. Beehives dit zijn een soort ronde rieten hutjes. deze blijken erg ruim te zijn en zelfs voorzien van toilet en douche.
Wij hadden deze bewust niet genomen omdat Berrie en Anneke hier op een van hun eerdere reizen minder goede ervaringen mee hebben opgedaan.
Nu blijkt dat we deze eigenlijk beter hadden kunnen boeken omdat ze vooral veel groter zijn.
Ook zijn we nog in het grote huis wezen kijken waar Berrie en Anneke 9 jaar geleden met andere vrienden hebben verbleven.
Na dit alles hebben we de auto gepakt en zijn het wildpark rondgereden, weer veel prachtige dieren gezien waaronder veel mooie vogels.
Ook rijden we naar Reilly's Rock het voormalig woonhuis van de oprichter van het reservaat wat nu als verblijfslodge is ingericht, het verblijf hier is toch zo'n 5x zo duur als waar wij verblijven. Het was ook het eerste huis in Swaziland wat was voorzien van elektriciteit. We krijgen wel een rondleiding ondanks dat dit helemaal niet de bedoeling is hier, maar Berrie is een ster in het negeren van verbodsbordjes zoals vooral de motorkennissen van hem al jaren weten :-).
Er staan en hangen ook nog foto's van prins Bernard.
Dit was in het verleden nl een veel bezochte locatie van Prins Bernhard
De grootste kamer wordt zelfs de prinsenkamer genoemd, ik heb ook nog goed opgelet of er niet iemand rondliep die veel op Bernard leek. zou nl een lucratief artikel voor de Story of de Weekend kunnen opleveren :-)
Na dit alles glibberen en glijden we terug over de alweer onverharde weg naar onze eigen niveau overnachtingsplaats.
Na de lunch zitten we toch een beetje met de handen in de verregende haren, we besluiten er maar een luie middag van te maken met lezen, muziek luisteren, slapen en vakantie verhalen schrijven.
Maar wel op een mooi overdekt terras op een bankstel pal aan een prachtige waterplas.
Een echte rustdag is toch ook niet verkeerd eigenlijk.
Straks nog ff dineren en dan waarschijnlijk weer op tijd naar bed.